De SCR-584 (afkorting van # 584) was een automatische tracking ontwikkeld door de gedurende . Het was een van de meest geavanceerde grondradars van zijn tijd, en werd er een became van de primaire die wereldwijd tot ver in de jaren 1950. Een aanhanger gemonteerde mobiele versie was de SCR-784.
In 1937 bleek Amerika's eerste vuurleidingsradar, de SCR-268-radar, onvoldoende nauwkeurig te zijn, deels vanwege de lange golflengte. In 1940 richtte Vannevar Bush, hoofd van het National Defense Research Committee, het "Microwave Committee" (sectie D-1) en de "Fire Control"-divisie (D-2) op om tijdig een geavanceerder radarluchtafweersysteem te ontwikkelen om assisteren bij de Britse luchtverdediging. In september van dat jaar onthulde een Britse delegatie, de Tizard Mission, aan Amerikaanse en Canadese onderzoekers dat ze een magnetronoscillator hadden ontwikkeld die aan de bovenkant van de UHF-band (10 cm golflengte/3 GHz) werkt, waardoor de nauwkeurigheid aanzienlijk kon worden vergroot. Bush organiseerde het Radiation Laboratory (Rad Lab) aan het MIT om er toepassingen mee te ontwikkelen. Dit omvatte een nieuwe korteafstandsluchtverdedigingsradar.
Bron: wikipedia.org