De M55 was tijdens de Tweede Wereldoorlog ontwikkeld en in gebruik genomen als verdediging tegen laagvliegende vliegtuigen. De luchtmacht had in 1967 als reactie op de NAVO-eis voor een betere luchtverdediging van de vliegbases, 70 van deze systemen overgenomen van de landmacht. Het wapensysteem werd ook ingedeeld bij de GGWs in Duitsland. Het systeem was geplaatst op een aanhanger en woog samen met de aanhanger ongeveer 1000 kg. De mitrailleurs waren over 360º draaibaar en in elevatie tussen -5º en +90°. Het gewicht van de verschoten projectielen bedroeg 0.6 kg, de aanvangssnelheid was 890 m/s. Hiermee kon tegen luchtdoelen een effectief bereik van 1,5 km worden behaald. In 1985 werd de M55 uitgefaseerd.

Samenstelling. De M55 bestond uit vier kaliber .50 inch (12.7 mm) mitrailleurs gemonteerd op een affuit en voorzien van een vizier tegen luchtdoelen. De munitie werd in de vorm van een patroonband vanuit een magazijn ('ammo box') aangevoerd. Het bedienend personeel van de M55 verrichte deze taak 'in nevenfunctie' d.w.z. additioneel aan hun primaire taak b.v. bewaking. 

Werking. De M55 was geen geleid wapen maar een optisch gericht ballistisch systeem. De schutter of een waarnemer nam een potentieel doel waar en moest deze optisch identificeren. Als het doel als vijandelijk werd onderkend volgde de schutter het doel via het vizier. Afhankelijk van koers, hoogte, snelheid en aanvlieghoek moest de schutter een juiste voorhoudshoek aanhouden. Als het doel 'in range' was werd het vuur geopend. Door de hoge vuursnelheid (575 schoten/minuut per mitrailleur) bestond er een kans dat het doel geraakt werd, maar dat was wel zeer afhankelijk van de vaardigheid van de schutter.

Link naar foto's M55 (nog niet!)

Bronnen:

E. van Loo, S. Maaskant, D. Starink en Q. van der Vegt: Verenigd op de grond, daadkrachtig in de lucht (2017), Nederlands Instituut voor Militaire Historie/Boom, ISBN 9789089537027

• Wikipedia

• YouTube